Hoe worden keramische tegels gemaakt?
Keramiek gaat bijzonder ver terug in de tijd. De oudste stukken gebakken klei zijn rond de 30.000 jaar oud! Naast de oorsprong is de naam “keramiek” ook heel oud. Het komt van het oud-Griekse woord “keramos” wat drinkvat betekent.Het keramiek dat op hoge temperaturen gebakken is zoals wij het kennen is 17.500 jaar geleden in Vella Spilla in Kroatië ontdekt en weer snel vergeten. 8.000 jaar later is het herontdekt op dezelfde plek. Keramiek werd 8.000 jaar geleden in Egypte voor het eerst gebruikt om keramische tegels te maken. De tegels waren heel poreus en niet gekleurd zoals wij ze nu kennen. De keramische tegels kwamen in de 16e eeuw in Spanje pas echt in omloop. Toen kochten veel rijke mensen keramische tegels voor hun huis in plaats van natuursteen. Sindsdien hebben keramische tegels langzaam de wereld veroverd. Nu is het de meest gebruikte soort tegel ter wereld!
De basis ingrediënten van keramische tegels zijn klei, zand en mineralen zoals silicium. Verschillende tegelproducenten en tegelsoorten hebben uiteraard verschillende samenstellingen.
De ingrediënten worden afgewogen en in de goede volgorde door elkaar gemixt. Meestal wordt er water toegevoegd om de juiste consistentie te creëren om alles goed door elkaar te kunnen mixen. Als alles gemixt is en de klei er goed uitziet, wordt het in de gewenste vorm en maat geperst. Dit gebeurd met grote machines die de klei hard samenpersen zodat bijna al het water en lucht eruit is. Hierdoor worden de tegels compacter en een stuk harder na het afbakken. Na het persen gaan de tegels direct de oven in waar ze rond de 1.000 en 12.500 C° graden gebakken worden. Als de tegels uit de oven komen en afgekoeld zijn, wordt op de toplaag een print aangebracht. De producent kan alle kleuren en patronen op de tegel zetten die hij wilt. Als de tegels van dezelfde fabrikant en soort zijn, is het print het enige verschil tussen bijvoorbeeld de houtlook- en betonlooktegel.
Sommige tegels hebben een geglazuurde toplaag; dit wordt soms ook wel “verglaasd” genoemd. Een geglazuurde laag wordt vaak aangebracht op designtegels met een print. De tegels hebben hierdoor een glanzende bovenkant en zien er vaak netter uit dan ongeglazuurde keramische tegels. De bovenkant van de keramische tegels krijgen hierdoor een nog hogere dicht- en hardheid. Deze toplaag is harder, minder poreus en minder gevoelig voor vet, vlekken en schoonmaakmiddelen.
De geschiedenis van keramische tegels
Keramiek gaat bijzonder ver terug in de tijd. De oudste stukken gebakken klei zijn rond de 30.000 jaar oud! Naast de oorsprong is de naam “keramiek” ook heel oud. Het komt van het oud-Griekse woord “keramos” wat drinkvat betekent.
Het keramiek dat op hoge temperaturen gebakken is zoals wij het kennen is 17.500 jaar geleden in Vella Spilla in Kroatië ontdekt en weer snel vergeten. 8.000 jaar later is het herontdekt op dezelfde plek. Keramiek werd 8.000 jaar geleden in Egypte voor het eerst gebruikt om keramische tegels te maken. De tegels waren heel poreus en niet gekleurd zoals wij ze nu kennen. De keramische tegels kwamen in de 16e eeuw in Spanje pas echt in omloop. Toen kochten veel rijke mensen keramische tegels voor hun huis in plaats van natuursteen. Sindsdien hebben keramische tegels langzaam de wereld veroverd. Nu is het de meest gebruikte soort tegel ter wereld!
Innovatieve en keramische tegels
Keramische tegels zijn enorm verbeterd in de laatste De machines, technieken en werkomstandigheden worden ieder jaar beter. Hierdoor zijn er nieuwe mogelijkheden en standaarden waar goede tegelproducenten op letten. Hoge druk en temperaturen zorgen voor hardere tegels. Grote en precieze machines zagen de plakken perfect in kleinere tegels waardoor ze naadloos aansluiten op elkaar. De printers maken vele verschillende soorten patronen op de tegels zodat u niet dezelfde tegels op uw vloer heeft.
Een goed voorbeeld van innovatie binnen de keramische tegels is de nieuwe speciale soort “porcellanato”. De porcellanato tegel wordt onder nog hogere druk en onder nog hetere temperaturen gebakken dan “normale” tegels. Dit maakt de tegel bijzonder hard en zorgt ervoor dat hij een extreem lage vochtopname heeft. Ze zijn hierdoor ook beter bestand tegen zuur en chemicaliën wat ze perfect maakt voor de keuken en/of badkamer.